الحدیث 119 / 1
119/1- العیاشی، بإسناده: عن إبراهیم بن عمر، عمن سمع أباجعفر علیه‌السلام یقول: «إن عهد نبی الله صار عند علی بن الحسین علیه‌السلام، ثم صار عند محمد بن علی علیه‌السلام ثم یفعل الله ما یشاء، فالزم هؤلاء، فإذا خرج رجل منهم معه ثلاث ماءة رجل و معه رایة رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم عامدا إلی المدینة حتی یمر بالبیداء فیقول: هذا مکان القوم الذین خسف بهم، و هی الآیة التی قال الله عز و جل: أ فَأمِنَ الَّذینَ مَکَروا السَّیِّئاتِ أنْ یَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأرْضَ؟ أوْ یَأْتیَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرونَ؟* أوْ یَأْخُذَهُمْ فی تَقَلُّبِهِمْ؟ فَما هُمْ بِمُعْجِزینَ.»[1]
——————————
[1]. تفسیر العیاشی 2: 261 [نحل، ح 34].
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث در تفسیر العیاشی (ج 2، ص 261) به صورت مرسل، احتمالاً از ابراهیم بن عمر الیمانی از فردی مجهول روایت شده است.
بیش‌تر مطالب این حدیث مرسل به واسطه احادیث معتبری که داریم تأیید می‌شود، فقط دو نکته را باید عرض کنم.
1- تعداد یاران امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در این روایت سیصد نفر آمده است که با روایات معتبر ما هماهنگ نیست، البته این اختلاف قابل توجیه است.
2- از ظاهر این روایت این گونه بر می‌آید که یاران امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در زمان حرکت ایشان به مدینه که هنوز خسف بیداء یا همان فرو رفتن لشگر سفیانی در بیان، همراه ایشان حضور دارند که این هم با روایات معتبر ما هماهنگ نیست. البته این‌جا هم باب توجیه باز است که ما به جهت غیر معتبر kبودن این روایت از توجیه آن صرف‌نظر می‌کنیم.