الحدیث 114 / 2

114/2- و رواه العیاشی، بإسناده عن أبی‌بصیر، عن أبی‌عبدالله علیه‌السلام فی قوله: وَ أقْسَموا بِاللهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللهُ مَنْ یَموتُ قال: «ما یقولون فیها؟» قلت: یزعمون أن المشرکین کانوا یحلفون لرسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم أن الله لا یبعث الموتی. قال: «تبا لمن قال هذا! ویلهم! هل کان المشرکون یحلفون بالله أم باللات و العزی؟» قلت: جعلت فداک، فأوجدنیه أعرفه، قال: «لو قام قائمنا بعث الله إلیه قوما من شیعتنا قبایع سیوفهم علی عواتقهم فیبلغ^[1] ذلک قوما من شیعتنا لم یموتوا، فیقولون: بعث فلان و فلان من قبورهم مع القائم علیه‌السلام، فیبلغ^[2] ذلک قوما من أعدائنا، فیقولون: یا معشر الشیعة ما أکذبکم! هذه دولتکم و أنتم تکذبون فیها؟! لا و الله ما عاشوا و لا یعیشون^[3] إلی یوم القیامة، فحکی الله قولهم: وَ أقْسَموا بِاللهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ ….»^[4]
——————————
[1]. در متن: فبلغ.
[2]. در متن: فبلغ.
[3]. [در مأخذ: لا تعیشوا.]
[4]. تفسیر العیاشی 2: 259 [نحل، ح 26].

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث در تفسیر العیاشی (ج 2، ص 259) به صورت مرسل از ابوبصیر رایت شده است که احتمالاً سند حذف شده آن، همان سند روایت شماره 113 است و دیدیم که سندش به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست.

به حدیث شماره 113 مراجعه شود.