حدیث 700

700- 14-[1] عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیری فی قُرْبِ الْإسْنادِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ جَدِّهِ عَلی بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أخیهِ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ ع قالَ: سَألْتُهُ عَنْ رَجُلٍ اسْتاکَ أوْ تَخَلَّلَ فَخَرَجَ مِنْ فَمِهِ دَمٌ أ ینْقُضُ ذَلِکَ الْوُضوءَ قالَ لا وَ لَکِنْ یتَمَضْمَضُ قالَ وَ سَألْتُهُ[2] عَنْ رَجُلٍ کانَ فی صَلاتِهِ فَرَماهُ رَجُلٌ فَشَجَّهُ فَسالَ الدَّمُ فَقالَ لا ینْقُضُ الْوُضوءَ وَ لَکِنَّهُ یقْطَعُ الصَّلاةَ.
أقولُ: وَ تَقَدَّمَ ما یدُلُّ عَلَی ذَلِکَ فی أحادیثِ حَصْرِ النَّواقِضِ وَ غَیرِها[3] وَ یأْتی ما یدُلُّ عَلَیهِ وَ عَلَی اسْتِثْناءِ دَمِ الْحَیضِ وَ الِاسْتِحاضَةِ وَ النِّفاسِ[4].
——————————
[1]– قرب الإسناد 83.
[2]– نفس المصدر قرب الإسناد 88.
[3]– تقدم ما یدلّ علی ذلک فی الأحادیث 2- 5 من الباب 1 من هذه الأبواب. و فی أحادیث الباب 2 من هذه الأبواب. و فی الأحادیث 1، 4، 13 من الباب 3 من هذه الأبواب. و فی الأحادیث 6، 7، 12 من الباب السابق.
[4]– یأتی ما یدلّ علیه فی الحدیثین 16، 17 من الباب 30 من أبواب الحیض.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
عبدالله بن جعفر الحمیری این حدیث را از عبدالله بن حسن بن علی بن جعفر العریضی از جدش روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

این حدیث دو قسمت دارد که یک به یک مرور می‌کنیم.
1. فردی مسواک می‌زند یا خلال می‌کند و در اثر این کار از دهانش خون خارج می‌شود. امام علیه‌السلام می‌فرمایند که ناقض وضو نیست.
2. سؤال دوم این است که فردی نماز می‌خواند و فردی دیگری چیزی پرتاب می‌کند و سر این آقا می‌شکند و خون جاری می‌شود. امام علیه‌السلام می‌فرمایند که وضویش باطل نمی‌شود، اما نمازش قطع می‌شود.