حدیث 687
687- 1-[1] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ عامِرٍ عَنْ عَلی بْنِ مَهْزیارَ عَنْ فَضالَةَ عَنِ الْعَلاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: سَألْتُ أباجَعْفَرٍ ع عَنِ الرَّجُلِ یأْخُذُهُ الرُّعافُ وَ الْقَیءُ فی الصَّلاةِ کَیفَ یصْنَعُ قالَ ینْفَتِلُ فَیغْسِلُ أنْفَهُ وَ یعودُ فی صَلاتِهِ وَ إنْ تَکَلَّمَ فَلْیعِدْ صَلاتَهُ وَ لَیسَ عَلَیهِ وُضوءٌ.
وَ رَواهُ الشَّیخُ بِإسْنادِهِ عَنِ الْحُسَینِ بْنِ مُحَمَّدٍ مِثْلَهُ[2].
——————————
[1]– الکافی 3- 365- 9، و یأتی فی الحدیث 4 من الباب 2 من أبواب قواطع الصلاة.
[2]– التهذیب 2- 323- 1323، و رواه بسند آخر فی التهذیب 2- 318- 1302، و الاستبصار 1- 403- 1536 إلی قوله- و إن تکلم فلیعد صلاته.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حسین بن محمد بن عامر از عبدالله بن عامر از علی بن مهزیار از فضاله بن ایوب از علاء بن رزین از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن محمد بن عامر که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مر). صحیح (مل).
این حدیث دو قسمت دارد. قسمت اول درباره نماز است و قسمت دوم درباره وضو که هر کدام را مرور می‌کنیم.
1. در قسمت مربوط به نماز می‌فرماید که اگر فردی خون‌دماغ شد یا استفراغ کرد، باید فتیله کند. بینیش را بشوید و به نماز برگردد، اما چنان‌چه کلامی گفته بود، پس نمازش را اعاده کند.
ینفتل، از ف‌ت‌ل می‌آید، یعنی پیجاندن، تاباندن. فتیله از همین ریشه است. ینفتل، در این جا، یعنی چیزی را داخل بینیش کند. مثلا پارچه‌ای، پنبه‌ای، چیزی را بتاباند و مانع خون‌ریزی شود. بعد بینی را بشوید و به نماز برگردد. ما در این جا درباره حکم این نماز کاری نداریم، چون فعلا مربوط به بحث ما نیست، فقط این نکته را اشاره کنم که «یعود فی صلاته» در این‌جا یعنی به ادامه نماز برگردد، چرا که در ادامه می‌فرمایند اگر سخنی کند، «فلیعد صلاته»، یعنی باید نمازش را اعاده کند.
2. اما آن‌چه به بحث ما مربوط می‌شود، این‌که در این حالت، چه به نماز برگردد و چه نماز را اعاده کند، خللی در وضویش نیست و این همان مطلبی است که در باب‌های قبلی هم داشتیم.