حدیث 35108

35108- 5-[1] وَ بِالْإسْنادِ عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: إذا قَتَلَ الرَّجُلانِ وَ الثَّلاثَةُ رَجُلاً فَإنْ أرادوا[2] قَتْلَهُمْ تَرادّوا فَضْلَ الدّیاتِ (فَإنْ قَبِلَ أوْلیاؤُهُ الدّیَةَ کانَتْ عَلَیْهِما) [3] وَ إلّا أخَذوا دیَةَ صاحِبِهِمْ.
وَ رَواهُ الشَّیْخُ بِإسْنادِهِ عَنْ یونُسَ[4]
وَ الَّذی قَبْلَهُ بِإسْنادِهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ إبْراهیمَ
وَ الَّذی قَبْلَهُما بِإسْنادِهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ مِثْلَهُ.
——————————
[1]– الکافی 7- 283- 3.
[2]– فی المصدر- أراد أولیاؤه، و هُوَ نسخة فی المصحّحة الثانیَة.
[3]– لیس فی الکافی.
[4]– التهذیب 10- 217- 856، و الاستبصار 4- 281- 1066.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید الیقطینی از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن مسکان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر ابن عبید الیقطینی که از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به یونس بن عبدالرحمن که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مر).

در این روایت درباره حکم دو یا سه نفر صحبت می‌شود که در قتل فردی مشارکت کرده‌اند. امام علیه‌السلام می‌فرمایند اگر خواستند که را بکشند، باید اضافه دیه را پردخت کنند، اما اگر اولیای مقتول، دیه خواستند، بر هر دو است. این حکم با آن‌چه ذیل روایت قبل، یعنی ذیل روایت چهارم رسیدیم، کاملا هماهنگ است.
نکته آخر درباره این روایت، این که متن داخل پرانتز در نسخ الکافی نیست، اما در نسخه الأستبصار هست، اما مهم این که معنای عبارت داخل پرانتز با جمله بعد از پرانتز یکی است و تأثیری در معنای روایت ندارد.