حدیث 35105

35105- 2-[1] وَ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أحْمَدَ فی کِتابِهِ عَنْ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ یَرْفَعُهُ إلَی أبی‌عَبْدِاللهِ ع أنَّهُ سُئِلَ عَنْ أرْبَعَةِ أنْفُسٍ قَتَلوا رَجُلاً مَمْلوکٍ وَ حُرٍّ وَ حُرَّةٍ وَ مُکاتَبٍ قَدْ أدَّی نِصْفَ مُکاتَبَتِهِ قالَ عَلَیْهِمُ الدّیَةُ عَلَی الْحُرِّ رُبُعُ الدّیَةِ وَ عَلَی الْحُرَّةِ رُبُعُ الدّیَةِ وَ عَلَی الْمَمْلوکِ أنْ یخَیرَ مَوْلاهُ فَإنْ شاءَ أدَّی عَنْهُ وَ إنْ شاءَ دَفَعَهُ بِرُمَّتِهِ لا یغْرَمُ أهْلُهُ شَیئاً وَ عَلَی الْمُکاتَبِ فی مالِهِ نِصْفُ الرُّبُعِ وَ عَلَی الَّذینَ کاتَبوهُ نِصْفُ الرُّبُعِ فَذَلِکَ الرُّبُعُ لِأنَّهُ قَدْ عَتَقَ نِصْفُهُ.
——————————
[1]– الفقیه 4- 152- 5338، أورده فی الحدیث 4 من الباب 10 من أبواب دیات النفس.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به محمد بن احمد بن یحیی بن عمران که معتبر درجه یک است، از ابراهیم بن هاشم به صورت مرفوع روایت کرده است که به جهت مرسل بودن، معتبر نیست. (مرسلات کتب اربعه)

این حدیث معتبر نیست و از آن می‌گذریم.