حدیث 35102

35102- 19-[1] وَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ عَبْدِالْمَلِکِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: سَألْتُهُ عَنِ الْخَطَإ الَّذی فیهِ الدّیَةُ وَ الْکَفّارَةُ هُوَ الرَّجُلُ یضْرِبُ الرَّجُلَ وَ لا یتَعَمَّدُ[2] قالَ نَعَمْ [قُلْتُ] [3] وَ إذا رَمَی شَیئاً فَأصابَ رَجُلاً قالَ ذاکَ الْخَطَأُ الَّذی لا شَکَّ فیهِ[4].
——————————
[1]– تفسیر العیاشی 1- 266- 229.
[2]– فی المصدر زیادة- قتله.
[3]– أثبتناه من المصدر.
[4]– فی المصدر زیادة- و علیه الکفّارة و الدیة.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
مرحوم عیاشی این حدیث را به صورت مرسل از فضل بن عبدالملک البقباق روایت کرده است. (تفسیر العیاشی)

این هم معتبر نیست و از آن می‌گذریم. البته مطلب جدیدی هم ندارد.