حدیث 35093

35093- 10-[1] وَ بِالْإسْنادِ عَنِ ابْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ موسَی بْنِ بَکْرٍ عَنْ عَبْدٍ صالِحٍ ع فی رَجُلٍ ضَرَبَ رَجُلاً بِعَصاً فَلَمْ یرْفَعِ الْعَصا حَتَّی ماتَ قالَ یدْفَعُ إلَی أوْلیاءِ الْمَقْتولِ وَ لَکِنْ لا یتْرَکُ یتَلَذَّذُ بِهِ وَ لَکِنْ یجازُ[2] عَلَیْهِ بِالسَّیفِ.
وَ رَواهُ الشَّیْخُ بِإسْنادِهِ عَنْ سَهْلِ بْنِ زیادٍ[3] وَ کَذا الَّذی قَبْلَهُ.
——————————
[1]– الکافی 7- 279- 6، أورده عن الفقیه فی الحدیث 3 من الباب 62 من هذه الأبواب.
[2]– أجاز علی الجریح- أجهز علیه. (القاموس المحیط- جوز- 2- 171).
[3]– التهذیب 10- 157- 629.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از سهل بن زیاد از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از موسی بن بکر الواسطی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر سهل بن زیاد که بسیار ضعیف است.
شیخ الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به سهل بن زیاد که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است که گفته شد سهل بن زیاد، بسیار ضعیف است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور (مر).

هم معتبر نیست و هم مشابهش را قبلا داشتیم، لذا فقط به همین مقدار بسنده می‌کنم که قاعدتاً «یتلذذ به»، کنایه از لذت انتقام است.