حدیث 35058

35058- 10-[1] عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ فی قُرْبِ الْإسْنادِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ[2] عَلیِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أخیهِ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ ع قالَ: ابْتَدَرَ النّاسُ إلَی قِرابِ سَیفِ رَسولِ اللهِ ص بَعْدَ مَوْتِهِ فَإذا صَحیفَةٌ صَغیرَةٌ وَجَدوا فیها مَنْ آوَی مُحْدِثاً فَهُوَ کافِرٌ وَ مَنْ تَوَلَّی غَیرَ مَوالیهِ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللهِ وَ أعْتَی[3] النّاسِ عَلَی اللهِ مَنْ قَتَلَ غَیرَ قاتِلِهِ أوْ ضَرَبَ غَیرَ ضارِبِهِ.
أقولُ: وَ تَقَدَّمَ ما یدُلُّ عَلَی ذَلِکَ[4] وَ یَأْتی ما یَدُلُّ عَلَیهِ[5].
——————————
[1]– قرب الإسناد- 112.
[2]– فی المصدر زیادة- جده.
[3]– فی المصدر- و من أعتی.
[4]– تقدم فی الحدیثین 14 و 18 من الباب 1 من هذه الأبواب.
[5]– یأتی فی الأحادیث 4 و 5 و 7 من الباب 8 من هذه الأبواب.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
عبدالله بن جعفر الحمیری این حدیث را از عبدالله بن حسن بن علی بن جعفر العریضی از جدش روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

این حدیث هم در ما نحن فیه، مطلب اضافه‌تری از آن‌چه پیش از گفتیم، ندارد.