الحدیث 50 / 3
50/3- و الذی رواه العیاشی، فی تفسیره: بإسناده عن المفضل بن عمر، عن أبی‌عبدالله علیه‌السلام قال: «إذا قام قائم آل محمد علیه‌السلام استخرج من ظهر الکعبة سبعة و عشرین رجلا، خمسة عشر من قوم موسی الذین یقضون بالحق و به یعدلون، و سبعة من أصحاب الکهف، و یوشع وصی موسی، و مؤمن آل فرعون، و سلمان الفارسی، و أبادجانة الأنصاری، و مالکا[1] الأشتر.»[2]
—————————————-
[1]. [در متن و مأخذ: مالک.]
[2]. تفسیر العیاشی 2: 32 [اعراف، ح 90]. این حدیث یکی از احادیث بسیاری است که درباره رجعت- که از معتقدات شیعه است- وارد شده است.« رجعت»، به معنی بازگشتن عده‌ای از نیکان و شماری از بدان به دنیا و دیدن قسمتی از پاداش یا کیفر اعمال به‌طور اجمال، مورد اتفاق‌نظر و از اصول اعتقادی شیعه امامیه است و عده‌ای از علمای بزرگوار ما کتاب‌های جداگانه‌ای در این‌باره تألیف کرده‌اند؛ از جمله:« إثبات الرجعة» علامه حلی و علامه مجلسی و حاج آقا جمال خوانساری و« الإیقاظ من الهجعة» شیخ حر عاملی را می‌توان نام برد.
در اثبات رجعت، گذشته از دلایل قوی و محکم معاد- که از اصول عقاید همه خداپرستان است- علمای بزرگ دلایل زیادی را در کتاب‌هایشان آورده‌اند که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
الف- آیات قرآن مجید که یا به‌طور نص و صریح بر آن دلالت دارند یا به کمک احادیث صحیح و مورد اعتمادی که از طریق خاندان عصمت علیهم السلام در تفسیر آن‌ها وارد شده است.
ب- احادیث بسیار و متواتری که از پیغمبر اکرم و خاندان گرامی‌شان صلوات الله علیهم أجمعین رسیده است؛ مانند حدیث فوق و نیز احادیث دیگری که در همین کتاب از نظرتان می‌گذرد.
ج- اجماع علمای شیعه امامیه بر این مطلب؛ چنان‌که شیخ صدوق در کتاب اعتقادات بیان فرموده است.
د- در بسیاری از دعاها و زیارت‌هایی که از سوی ائمه معصومین علیهم السلام به ما رسیده و خواندن و تکرار آن‌ها تأکید گردیده است، اعتقاد به رجعت و اقرار به آن آمده و در کنار اقرار به توحید و نبوت و امامت و معاد یاد شده است و این بر کسی که اندک اطلاعی از آن‌ها داشته باشد پوشیده نیست. (مترجم)
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث، همان حدیثی است ک ذیل حدیث قبل، شماره49، درباره سند آن صحبت کردیم که مرسل است و طریق آن به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست.
درباره متن این حدیث و مقایسه آن با دو حدیث مشابهش، ذیل حدیث قبل صحبت کردیم.