حدیث 6162
(6162) الکافی (ح 2250) و قرب الإسناد (ص 12): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ هارونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قالَ: «قیلَ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «إنَّ النّاسَ یَرْوونَ أنَّ عَلیّاً علیه‌السلام قالَ عَلَی مِنْبَرِ الْکوفَةِ: «أیُّها النّاسُ! إنَّکُمْ سَتُدْعَوْنَ إلَی سَبّی، فَسُبّونی. ثُمَّ تُدْعَوْنَ إلَی الْبَراءَةِ مِنّی، فَلا تَبَرَّءوا مِنّی.»» فَقالَ: «ما أکْثَرَ ما یَکْذِبُ النّاسُ عَلَی عَلیٍّ علیه‌السلام.» ثُمَّ قالَ: «إنَّما قالَ: «إنَّکُمْ سَتُدْعَوْنَ إلَی سَبّی، فَسُبّونی. ثُمَّ سَتُدْعَوْنَ إلَی الْبَراءَةِ مِنّی وَ إنّی لَعَلَی دینِ مُحَمَّدٍ.» وَ لَمْ یَقُلْ: «لا تَبَرَّءوا مِنّی.»» فَقالَ لَهُ السّائِلُ: «أ رَأیْتَ إنِ اخْتارَ الْقَتْلَ دونَ الْبَراءَةِ؟» فَقالَ: «وَ اللهِ! ما ذَلِکَ عَلَیْهِ وَ ما لَهُ إلّا ما مَضَی عَلَیْهِ عَمّارُ بْنُ یاسِرٍ حَیْثُ أکْرَهَهُ أهْلُ مَکَّةَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ. فَأنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فیهِ: «إلّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ». فَقالَ لَهُ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله عِنْدَها: «یا عَمّارُ! إنْ عادوا، فَعُدْ. فَقَدْ أنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ عُذْرَکَ وَ أمَرَکَ أنْ تَعودَ إنْ عادوا.»»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از هارون بن مسلم از مسعده بن صدقه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
عبدالله بن جعفر الحمیری نیز شبیه این حدیث را از هارون بن مسلم به باقی سند روایت کرده است.
مسعده بن صدقه روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام گفته شد: «همانا مردم روایت می‌کنند که علی علیه‌السلام بر منبر کوفه گفت: «ای مردم! همانا به زودی شما را به سب من دعوت می‌کنند، پس مرا ناسزا گویید. سپس دعوت می‌کنند به سوی برائت از من، پس برائت نجویید از من.»» پس فرمودند: «چه زیاد شده است آن‌چه دروغ می‌بندند مردم بر علی علیه‌السلام.» سپس فرمودند: «این است و جز این نیست که گفت: «همانا شما به زودی دعوت می‌شوید به سوی سب من، پس مرا سب کنید. سپس به زودی دعوت می‌شوید به سوی برائت از من در حالی که به تحقیق من بر دین محمد هستم.» و نگفت: «از من برائت نجویید.»» پس سؤال کننده به ایشان گفت: «نظرتان چیست که کشته شدن را اختیار کند به جانب برائت جستن؟» پس فرمودند: «قسم به الله! آن بر (عهده) او نیست و نیست برای او مگر آن‌چه بر عمار بن یاسر گذشت هنگامی که اهل مکه او را به زور وادار کردند در حالی که قلبش مطمئن به ایمان بود. پس الله عز و جل درباره او نازل کرد: «إلّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ». پس نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله در آن (مورد) به او فرمودند: «ای عمار! اگر بازگشتند، پس تکرار کن. چرا که الله عز و جل معذور بودن تو را نازل کرده است و تو را امر کرده است که تکرار کنی، اگر بازگشتند.»»»