حدیث۷۴۶۰
(۷۴۶۰) الکافی (ح ۱۰۴۵۹): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إسْماعیلَ أوْ غَیْرِهِ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «جُعِلْتُ فِداکَ! الرَّجُلُ یَدْعو لِلْحُبْلَی أنْ یَجْعَلَ اللهُ ما فی بَطْنِها ذَکَراً سَویّاً؟» قالَ: «یَدْعو ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أرْبَعَةِ أشْهُرٍ. فَإنَّهُ أرْبَعینَ لَیْلَةً نُطْفَةٌ وَ أرْبَعینَ لَیْلَةً عَلَقَةٌ وَ أرْبَعینَ لَیْلَةً مُضْغَةٌ. فَذَلِکَ تَمامُ أرْبَعَةِ أشْهُرٍ. ثُمَّ یَبْعَثُ اللهُ مَلَکَیْنِ خَلّاقَیْنِ. فَیَقولانِ: «یا رَبِّ! ما نَخْلُقُ؟ ذَکَراً أمْ أُنْثَی؟ شَقیّاً أوْ سَعیداً؟» فَیُقالُ ذَلِکَ. فَیَقولانِ: «یا رَبِّ! ما رِزْقُهُ وَ ما أجَلُهُ وَ ما مُدَّتُهُ؟» فَیُقالُ ذَلِکَ وَ میثاقُهُ بَیْنَ عَیْنَیْهِ، یَنْظُرُ إلَیْهِ وَ لا یَزالُ مُنْتَصِباً فی بَطْنِ أُمِّهِ حَتَّی إذا دَنا خُروجُهُ، بَعَثَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إلَیْهِ مَلَکاً. فَزَجَرَهُ زَجْرَةً. فَیَخْرُجُ وَ یَنْسَی الْمیثاقَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از محمد بن اسماعیل بن بزیع یا غیر او
که اگر نفر آخر، محمد بن اسماعیل بن بزیع باشد، همه از ثقات درجه یک هستند و اگر غیر لو باشد، ابتداء مجهول است، اما به واسطه محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب، توثیق درجه دو می‌شود.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
محمد بن اسماعیل یا غیر او روایت کردند: «به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام عرض کردم: «فدایتان شوم! فرد می‌تواند دعا کند برای زن آبستن که قرار دهد آن‌چه در شکم او است، پسری سالم؟» فرمودند: «دعا کند آن‌چه بین او و بین چهار ماه است. چرا که او چهل شب نطفه است و چهل شب علقه و چها شب مضغه. پس آن چهار ماه تمام است. سپس مأمور می‌کند الله دو ملک خلق‌کننده را. پس می‌گویند: «ای پروردگار! چه خلق کنیم؟ پسر یا دختر؟ بدسرانجام یا خوش‌سرانجام؟» پس آن گفته می‌شود. پس می‌گویند: «ای پروردگار! رزق او چیست و زمان مشخص او چیست و مدت او چیست؟» پس آن گفته می‌شود. و میثاق او مقابل دو چشمش هست. به سوی آن نظر می‌کند و همواره نصب شده است در شکم مادرش تا هنگامی که خروجش نزدیک شد، مأمور می‌کند الله عز و جل به سوی او ملکی را. پس می‌راند او را راندنی. پس خارج می‌شود در حالی که فراموش می‌کند میثاق را.»»
