حدیث 6082
(6082) الکافی (ح 11904) و المحاسن (ج 2، ص 498): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ یَحْیَی عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ راشِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قالَ أمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام: «لَعْقُ الْعَسَلِ شِفاءٌ مِنْ کُلِ داءٍ. قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «یَخْرُجُ مِنْ بُطونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ ألْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنّاسِ» وَ هُوَ مَعَ قِراءَةِ الْقُرْآنِ وَ مَضْغِ اللُّبانِ یُذیبُ الْبَلْغَمَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از قاسم بن یحیی بن حسن بن راشد از جدش از محمد بن مسلم که حسن بن راشد از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی شبیه این حدیث را از قاسم بن یحیی بن حسن بن راشد، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کردند: «امیر مؤمنان علیه‌السلام فرمودند: «یک انگشت عسل شفای از هر دردی است. الله عز و جل فرمود: «یَخْرُجُ مِنْ بُطونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ ألْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنّاسِ» و آن همراه قرائت قرآن است و جویدن کندر بلغم را از بین می‌برد.»»