حدیث 5979
(5979) الکافی (ح 4079) و التهذیب (ج 1، ح 772): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ بُکَیْرِ بْنِ أعْیَنَ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أحَدِهِما علیهماالسلام فی أبْوالِ الدَّوابِ تُصیبُ الثَّوْبَ، فَکَرِهَهُ. فَقُلْتُ لَهُ: «أ لَیْسَ لُحومُها حَلالاً؟» قالَ: «بَلَی! وَ لَکِنْ لَیْسَ مِمّا جَعَلَهُ اللهُ لِلْأکْلِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن خالد البرقی از قاسم بن عروه از بکیر بن اعین از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
زراره از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق) علیهماالسلام درباره ادرار چهارپایان (سواری) که به لباس برخورد می‌کند (سؤال کردم)، پس آن را مکروه دانستند. پس به ایشان عرض کردم: «آیا گوشت‌های آن‌ها حلال نیست؟» فرمودند: «آری! لیکن نیستند از آن‌چه الله برای خوردن قرار داده است.»