حدیث 9632
(9632) البصائر (ص 37)، تأویل الآیات (ص 545): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ أبی‌الْحَسَنِ الرِّضا علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «وَ إنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلونَ»، مَنْ هُمْ؟ قالَ: «نَحْنُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی از صفوان بن یحیی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
سید شرف‌الدین الاسترآبادی نیز شبیه این حدیث را از کتاب محمد بن عباس بن ماهیار از حسین بن احمد بن عبدالله المالکی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از صفوان بن مهران الجمال روایت کرده است که حسین بن احمد المالکی از ثقات درجه دو و ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند. در سند حدیث یوسف آمد است که خطای در استنساخ است و یونس درست است که البته طریق سید شرف‌الدین به تفسیر محمد بن عباس بن ماهیار معلوم نیست. لطفا به توضیحات ذیل حدیث شماره 9944 مراجعه بفرمایید.
صفوان بن یحیی از ابوالحسن الرضا علیه‌السلام درباره کلام الله تبارک و تعالی: «وَ إنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلونَ» (سؤال کردم که) آن‌ها کیستند؟ فرمودند: «ما.»