حدیث 10183
(10183، 11679 و 11680) الکافی (ح 14746)، التهذیب (ج 8، ح 1009) و الفقیه (ح 4323): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ حَمّادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ اللَّیْلِ إذا یَغْشی» وَ «النَّجْمِ إذا هَوی» وَ ما أشْبَهَ ذَلِکَ؟» فَقالَ: «إنَّ لِلّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أنْ یُقْسِمَ مِنْ خَلْقِهِ بِما شاءَ وَ لَیْسَ لِخَلْقِهِ أنْ یُقْسِموا إلّا بِهِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از حماد بن عثمان از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه است است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به علی بن مهزیار الاهوازی که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
* * *
مجلسی اول: فی الصحیح.
محمد بن مسلم روایت کرد: «به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام عرض کردم: «کلام الله عز و جل: «وَ اللَّیْلِ إذا یَغْشی» و «النَّجْمِ إذا هَوی» و آن‌چه شبیه آن است؟» پس فرمودند: «همانا برای الله عز و جل است که قسم بخورد از خلقش به آن‌چه بخواهد و نیست برای خلقش که قسم بخورند مگر برای او.»»