حدیث ۵۵۷۸

(۵۵۷۸) الکافی (ح ۲۱۷۶) و المحاسن (ج ۲، ص ۳۹۳): عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «مَنْ أطْعَمَ ثَلاثَةَ نَفَرٍ مِنَ الْمُسْلِمینَ، أطْعَمَهُ اللهُ مِنْ ثَلاثِ جِنانٍ فی مَلَکوتِ السَّماواتِ. الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّةِ عَدْنٍ وَ طوبَی [وَ] شَجَرَةٍ تَخْرُجُ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ، غَرَسَها رَبُّنا بِیَدِهِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به محمد بن یحیی بر می‌گردد، لذا ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از صفوان بن یحیی از ابوحمزه الثمالی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه این حدیث را از عبدالله بن ابی‌نجران از صفوان بن یحیی به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کردند: «رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «کسی که سه نفر از مسلمانان را طعام کند، اطعام کند او را الله از سه بهشت در ملکوت آسمان‌ها. فردوس و باغ عدن و طوبی که درختی است از باغ عدن خارج می‌شود که آن را پروردگارمان به دست خویش کاشته است.[۱]»»
——————–
[۱]– در این‌که طوبی چیست و ماهیتش چگونه است، چیزی بیش از آن‌چه در روایات آمده و نمی‌دانم از باب مجاز است یا واقع، نمی‌دانم، اما این‌که در این روایت گفته شده است که الله تعالی آن را به دست خویش کاشته است، کنایه از آن است که به دست قدرت خویش و بدون واسطه آن را خلق نموده است.