حدیث ۴۸۸۲

(۴۸۸۲) الکافی (ح ۱۵۱۷۰): یَحْیَی الْحَلَبیُّ عَنِ الْمُثَنَّی عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «کَأنَّما أُغْشیَتْ وُجوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِماً»، قالَ: «أ ما تَرَی الْبَیْتَ، إذا کانَ اللَّیْلُ کانَ أشَدَّ سَواداً مِنْ خارِجٍ؟ فَلِذَلِکَ هُمْ یَزْدادونَ سَواداً.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبول معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن خالد البرقی و حسین بن سعید الاهوازی از نضر بن سوید از یحیی بن عمران الحلبی از مثنی بن حمید از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «کَأنَّما أُغْشیَتْ وُجوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِماً» فرمودند: «آیا نمی‌بینی که خانه، هنگامی که شب باشد، از خارج آن سیاه‌تر است؟ پس به این ترتیب آن ها سیاهی را می‌افزایند.»