حدیث 8526
(8526) الکافی (ح 13499)، التهذیب (ج 9، ح 1183) و الإستبصار (ج 4، ح 649): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌نَجْرانَ عَنْ عاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «قَضَی أمیرُالْمؤْمِنینَ علیه‌السلام فی خالَةٍ جاءَتْ تُخاصِمُ فی مَوْلَی رَجُلٍ ماتَ. فَقَرَأ هَذِهِ الْآیَةَ: «وَ أولوا الْأرْحامِ بَعْضُهُمْ أوْلی بِبَعْضٍ فی کِتابِ اللهِ». فَدَفَعَ الْمیراثَ إلَی الْخالَةِ وَ لَمْ یُعْطِ الْمَوْلَی.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از عبدالرحمن بن ابی‌نجران از عاصم بن حمید از محمد بن قیس روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «قضاوت کرد امیر مؤمنان علیه‌السلام درباره خاله‌ای که آمده، نزاع داشت در بنده مردی که مرد. پس این آیه: «وَ أولوا الْأرْحامِ بَعْضُهُمْ أوْلی بِبَعْضٍ فی کِتابِ اللهِ» را قرائت فرموده، پس میراث را به خاله دادند و به بنده عطا نکردند.»