حدیث 4481
(4481) معانی الأخبار (ص 218): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ موسَی بْنِ الْمُتَوَکِّلِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ السَّعْدَآبادیُّ عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ الْبَرْقیِّ عَنْ أبیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ قالَ فی رَجُلٍ نَذَرَ أنْ یَتَصَدَّقَ بِمالٍ کَثیرٍ. فَقالَ: «الْکَثیرُ ثَمانونَ، فَما زادَ، لِقَوْلِ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ فی مَواطِنَ کَثیرَةٍ» وَ کانَتْ ثَمانینَ مَوْطِناً.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از علی بن حسین السعدآبادی از احمد بن محمد البرقی از پدرش از محمد بن ابی‌عمیر از بعض اصحابنا که این فرد یا افراد اخیر، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه ابن ابی‌عمیر، توثیق درجه دو می‌شوند. احمد البرقی هم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن ابی‌عمیر از بعض اصحابمان از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره فردی که نذر کرده که مال کثیری را صدقه دهد، پس فرمودند: «کثیر هشتاد است و آن‌چه بیش‌تر است، به جهت کلام الله تبارک و تعالی: «لقد نصرکم الله فی مواطن کثیرة» و هشتاد موطن بود.»