حدیث 4371
(4371) قرب الإسناد (ص 21): وَ عَنْهُ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مَیْمونٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أبیهِ قالَ: «أُتیَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله بِمالٍ دَراهِمَ. فَقالَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله لِلْعَبّاسِ: «یا عَبّاسُ! ابْسُطْ رِداءَکَ وَ خُذْ مِنْ هَذا الْمالِ طَرَفاً.» فَبَسَطَ رِداءَهُ فَأخَذَ مِنْهُ طائِفَةٌ. ثُمَّ قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «یا عَبّاسُ! هَذا مِنَ الَّذی قالَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «یا أیُّها النَّبیُّ قُلْ لِمَنْ فی أیْدیکُمْ مِنَ الْأسْری إنْ یَعْلَمِ اللهُ فی قُلوبِکُمْ خَیْراً یُؤْتِکُمْ خَیْراً مِمّا أُخِذَ مِنْکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللهُ غَفورٌ رَحیمٌ».»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به محمد بن عیسی بن عبید بر می‌گردد، لذا عبدالله بن جعفر الحمیری از محمد بن عیسی بن عبید از عبدالله بن میمون که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
(امام) جعفر (صادق) از پدرشان علیهماالسلام روایت کردند: «مالی نقد نزد نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله آوردند. پس نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله به عباس فرمودند: «ای عباس! ردایت را باز کن و مقداری از این مال بگیر.» پس ردایش را باز کرد و از آن گرفت. پس رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «ای عباس! این از چیزی است که الله تبارک و تعالی فرمود: «یا أیُّها النَّبیُّ قُلْ لِمَنْ فی أیْدیکُمْ مِنَ الْأسْری إنْ یَعْلَمِ اللهُ فی قُلوبِکُمْ خَیْراً یُؤْتِکُمْ خَیْراً مِمّا أُخِذَ مِنْکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللهُ غَفورٌ رَحیمٌ».»»