حدیث 4292

(4292) التهذیب (ج 4، ح 347): مُحَمَّدُ بْنُ عَلیِّ بْنِ مَحْبوبٍ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ حَریزٍ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنِ الْمَعادِنِ ما فیها؟ فَقالَ: «کُلُّ ما کانَ رِکازاً، فَفیهِ الْخُمُسُ.» وَ قالَ: «ما عالَجْتَهُ بِمالِکَ، فَفیهِ مِمّا أخْرَجَ اللهُ مِنْهُ مِنْ حِجارَتِهِ، مُصَفًّی الْخُمُسُ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن علی بن محبوب که معتبر درجه یک است، از عباس بن معروف از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

زراره (بن اعین) از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره معادن سؤال کردم که چقدر در آن است؟ پس فرمودند: «هر آن‌چه دفینه است، پس خمس در آن است.» و فرمودند: «آن‌چه به مالت صرف آن کنی، پس در آن از آن چه الله از آن خارج کرد از سنگ‌هایش، به صورت خالص خمس دارد.»»[1]
————————————————–
[1]– یعنی هزینه‌هایی را که از مال خودت انجام می‌دهی، کسر کرده و از سود خالص خمس می‌دهی.