حدیث 4163
(4163) الکافی (ح 1423): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبیعُمَیْرٍ عَنْ حَفْصِ بْنِ الْبَخْتَریِّ عَنْ أبیعَبْدِاللهِ علیهالسلام قالَ: «الْأنْفالُ ما لَمْ یوجَفْ عَلَیْهِ بِخَیْلٍ وَ لا رِکابٍ أوْ قَوْمٌ صالَحوا أوْ قَوْمٌ أعْطَوْا بِأیْدیهِمْ وَ کُلُّ أرْضٍ خَرِبَةٍ وَ بُطونُ الْأوْدیَةِ، فَهُوَ لِرَسولِ اللهِ صلیاللهعلیهوآله وَ هُوَ لِلْإمامِ مِنْ بَعْدِهِ، یَضَعُهُ حَیْثُ یَشاءُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیهالسلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابیعمیر از حفص بن البختری روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوعبدالله (امام صادق) علیهالسلام فرمودند: «انفال آن چیزی است که به اسبان و سواران بر آن نتاخته باشند یا قومی آن را صلح کرده باشند یا قومی آن را به دستان خویش داده باشند و هر زمین خرابی و درون مسیلها، پس آن برای رسول الله صلیاللهعلیهوآله و آن برای امام از بعد او است که آن را هر جا بخواهد قرار میدهد.»