حدیث 4052
(4052، 8328 و 8334) الکافی (ح 1467)، التوحید (ص 329) و مختصر البصائر (ص 395 و 398): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فِطْرَتَ اللهِ الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها»، ما تِلْکَ الْفِطْرَةُ؟ قالَ: «هیَ الْإسْلامُ. فَطَرَهُمُ اللهُ حینَ أخَذَ میثاقَهُمْ عَلَی التَّوْحیدِ، قالَ: «أ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ» وَ فیهِ الْمُؤْمِنُ وَ الْکافِرُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از علی بن ابراهیم به باقی سند روایت کرده است.
حسن بن سلیمان الحلی نیز شبیه این حدیث را از ثقةالاسلام الکلینی و شیخ صدوق به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
عبدالله بن سنان از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره کلام الله عز و جل: «فِطْرَتَ اللهِ الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها» سؤال کردم که فطرت چیست؟ فرمودند: «همان تسلیم شدن. شکافته است الله آن‌ها را هنگامی که پیمان محکمشان را بر توحید گرفت (و) گفت: «أ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ»، در حالی که مؤمن و کافر در آن بودند.»»