حدیث ۵۰۸۷
(۵۰۸۷) الکافی (ح ۱۵۲۳۹): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ إسْماعیلَ الْجُعْفیِّ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «کانَتْ شَریعَةُ نوحٍ علیه‌السلام أنْ یُعْبَدَ اللهُ بِالتَّوْحیدِ وَ الْإخْلاصِ وَ خَلْعِ الْأنْدادِ وَ هیَ الْفِطْرَةُ «الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها» وَ أخَذَ اللهُ میثاقَهُ عَلَی نوحٍ علیه‌السلام وَ عَلَی النَّبیّینَ علیهم‌السلام أنْ یَعْبُدوا اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی وَ لا یُشْرِکوا بِهِ شَیْئاً وَ أمَرَ بِالصَّلاةِ وَ الْأمْرِ بِالْمَعْروفِ وَ النَّهْیِ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحَلالِ وَ الْحَرامِ وَ لَمْ یَفْرِضْ عَلَیْهِ أحْکامَ حُدودٍ وَ لا فَرَضَ مَواریثَ. فَهَذِهِ شَریعَتُهُ. فَلَبِثَ فیهِمْ نوحٌ «ألْفَ سَنَةٍ إلّا خَمْسینَ عاماً»، یَدْعوهُمْ سِرّاً وَ عَلانیَةً. فَلَمّا أبَوْا وَ عَتَوْا، قالَ رَبَّهُ: «أنّی مَغْلوبٌ فَانْتَصِرْ». فَأوْحَی اللهُ جَلَّ وَ عَزَّ إلَیْهِ: «أنَّهُ لَنْ یُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِکَ إلّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلا تَبْتَئِسْ بِما کانوا یَفْعَلونَ» [یَعْمَلونَ]. فَلِذَلِکَ قالَ نوحٌ علیه‌السلام: «وَ لا یَلِدوا إلّا فاجِراً کَفّاراً». فَأوْحَی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إلَیْهِ «أنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از ابان بن عثمان از اسماعیل بن جابر الجعفی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن أو موثق.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «شریعت نوح علیه‌السلام این بود که بندگی کند الله را به یگانگی و اخلاص و کندن بت‌ها و آن فطرتی است که مردن بر آن سرشته شدند و الله پیمان محکمش را بر نوح علیه‌السلام و بر انبیاء علیهم‌السلام گرفت که الله تبارک و تعالی را بندگی کنند و چیزی را شریک او قرار ندهند و امر به نماز کرد و امر به معروف و نهی از منکر و حلال و حرام، در حالی که واجب نکرد بر او احکام حدود و واجب نکرد، مواریث را. پس شریعت او همین بود. پس درنگ کرد نوح در میان آن‌ها «ألْفَ سَنَةٍ إلّا خَمْسینَ عاماً»، دعوت می‌کرد آن‌ها را مخفیانه و آشکار. پس هنگامی که سرپیچی کردند و تجاوز نمودند، پروردگارش را گفت: «أنّی مَغْلوبٌ فَانْتَصِرْ». پس وحی کرد الله عز و جل به سوی او: «أنَّهُ لَنْ یُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِکَ إلّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلا تَبْتَئِسْ بِما کانوا یَفْعَلونَ». پس برای همین نوح علیه‌السلام گفت: «وَ لا یَلِدوا إلّا فاجِراً کَفّاراً». پس وحی کرد الله عز و جل به سوی او: «أنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ».»
