حدیث 3747
(3747) الکافی (ح 6593): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقیِّ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْعیصِ عَنْ نَجْمِ بْنِ حُطَیْمٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «مَنْ نَوَی الصَّوْمَ، ثُمَ دَخَلَ عَلَی أخیهِ، فَسَألَهُ أنْ یُفْطِرَ عِنْدَهُ، فَلْیُفْطِرْ وَ لْیُدْخِلْ عَلَیْهِ السُّرورَ، فَإنَّهُ یُحْتَسَبُ لَهُ بِذَلِکَ الْیَوْمِ عَشَرَةُ أیّامٍ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أمْثالِها».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از محمد بن خالد البرقی از قاسم بن محمد الجوهری از عیص بن قاسم از نجم بن حطیم که محمد بن قاسم الجوهری از ثقات درجه دو سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «کسی که اقدام به روزه کند، سپس بر بردارش وارد شود، پس از او بخواهد که نزد او غذا (روزه‌اش) را افطار کند، پس افطار کند و خوش‌حالی به او وارد نماید، چرا که برای او به واسطه این روز، ده روز محاسبه می‌شود و آن کلام الله عز و جل: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أمْثالِها» است.»