حدیث 3715
(3715) الأمالی للطوسی (ص 10) و الأمالی للمفید (ص 227): حَدَّثَنا أبوعَبْدِاللهِ مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدٍ قالَ أخْبَرَنی أبوالْقاسِمِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ قالَ حَدَّثَنی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَریُّ عَنْ أبیهِ عَنْ هارونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زیادٍ قالَ: «سَمِعْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهماالسلام وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالَی: «فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ»، فَقالَ: «إنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ لِلْعَبْدِ یَوْمَ الْقیامَةِ: «عَبْدی! أ کُنْتَ عالِماً؟» فَإنْ قالَ: «نَعَمْ!» قالَ لَهُ: «أ فَلا عَمِلْتَ بِما عَلِمْتَ؟» وَ إنْ قالَ: «کُنْتُ جاهِلاً.» قالَ لَهُ: «أ فَلا تَعَلَّمْتَ حَتَّی تَعْمَلَ؟» فَیَخْصِمُهُ، فَتِلْکَ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را از شیخ مفید از جعفر بن محمد بن قولویه از محمد بن عبدالله بن جعفر الحمیری از پدرش از هارون بن مسلم از مسعده بن زیاد روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ مفید نیز شبیه این حدیث را از جعفر بن محمد بن قولویه به باقی سند روایت کرده است.
مسعده بن صدقه روایت کرد: «شنیدم جعفر بن محمد علیهماالسلام هنگامی که از کلام او تعالی: «فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ» سؤال شد، پس فرمود: «همانا الله تعالی زمان قیامت به بنده می‌گوید: «بنده من! آیا عالم بودی؟» پس اگر گفت: «آری!» به او گوید: «آیا به آن‌چه دانستی، عمل کردی؟» و اگر گفت: «خیر!» به او گوید: «پس چرا یاد نگرفتی تا عمل کنی؟» پس با او اتمام حجت می‌کند، پس آن است حجت بالغه.»»