حدیث ۳۶۵۴
(۳۶۵۴) المحاسن (ج ۱، ص ۲۰۲): عَنْهُ عَنْ أبیهِ عَنْ فَضالَةَ عَنْ أبی‌الْمَغْراءِ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ خُثَیْمَةَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ الْجُعْفیِّ قالَ: «سَمِعْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام یَقولُ: «إنَّ الْقَلْبَ یَنْقَلِبُ مِنْ لَدُنْ مَوْضِعِهِ إلَی حَنْجَرَتِهِ ما لَمْ یُصِبِ الْحَقَّ، فَإذا أصابَ الْحَقَّ، قَرَّ»، ثُمَّ ضَمَّ أصابِعَهُ وَ قَرَأ هَذِهِ الْآیَةَ: «فَمَنْ یُرِدِ اللهُ أنْ یَهْدیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد بن خالد البرقی بر می‌گردد، لذا ایشان از پدرش از فضاله بن ایوب از حمید بن مثنی از ابوبصیر الاسدی از خیثمه بن عبدالرحمن الجعفی که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
خثیمه بن عبدالرحمن الجعفی روایت کرد: «شنیدم ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام می‌فرمود: «همانا قلب تا جایی که به حق نرسیده، از جایگاهش به سوی حلق منقلب می‌شود؛ پس چنان‌چه به حق رسید، آرامش یابد»، سپس انگشتان خویش را جمع کردند و این آیه را تلاوت کردند: «فَمَنْ یُرِدِ اللهُ أنْ یَهْدیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً».»
