حدیث 7509
(7509 و 7510) الکافی (ح 3124 و 3128): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ أبی‌أیّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَما اسْتَکانوا لِرَبِّهِمْ وَ ما یَتَضَرَّعونَ». فَقالَ: «الِاسْتِکانَةُ، هُوَ الْخُضوعُ وَ التَّضَرُّعُ، هُوَ رَفْعُ الْیَدَیْنِ وَ التَّضَرُّعُ بِهِما.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن‌ابی‌عمیر از ابوایوب الخزاز از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از ابوایوب الخزاز به باقی سند نیز روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح (طریق اول). صحیح (طریق دوم).
محمد بن مسلم روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «فَما اسْتَکانوا لِرَبِّهِمْ وَ ما یَتَضَرَّعونَ» سؤال کردم. پس فرمودند: «استکانة، همان خضوع است و تضرع، همان بلند کردن دو دست است و اظهار کوچکی کردن به آن دو.»»