حدیث ۳۵۱۳
(۳۵۱۳) البصائر (ص ۱۰۷) و مختصر البصائر (ص ۳۲۵): وَ عَنْهُ عَنِ الْبَرْقیِّ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ یَحْیَی الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «هَلْ رَأی مُحَمَّدٌ صلی‌الله‌علیه‌وآله، مَلَکوتَ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ، کَما رَأی إبْراهیمُ؟» قالَ: «نَعَمْ! وَ صاحِبُکُمْ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری بر می‌گردد، لذا محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن خالد البرقی از نضر بن سوید از یحیی بن عمران الحلبی از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
حسن بن سلیمان الحلی نیز شبیه این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از احمد و عبدالله، پسران محمد بن عیسی از پدرشان از عبدالله بن مغیره از عبدالله بن مسکان روایت کرده است.
ابوبصیر روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «آیا محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله ملکوت آسمان‌ها و زمین را دید، همان‌گونه که ابراهیم دید؟» فرمودند: «آری! و هم‌صحبت شما (نیز).»»
