حدیث ۳۳۴۴
(۳۳۴۴) معانی الأخبار (ص ۱۴۸): حَدَّثَنا أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی الْعَطّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ یَحْیَی الْأشْعَریِّ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «ما جَعَلَ اللهُ مِنْ بَحیرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصیلَةٍ وَ لا حامٍ»، قالَ: «إنَّ أهْلَ الْجاهِلیَّةِ کانوا إذا وَلَدَتِ النّاقَةُ وَلَدَیْنِ فی بَطْنٍ واحِدٍ، قالوا وَصَلَتْ، فَلا یَسْتَحِلّونَ ذَبْحَها وَ لا أکْلَها وَ إذا وَلَدَتْ عَشْراً، جَعَلوها سائِبَةً وَ لا یَسْتَحِلّونَ ظَهْرَها وَ لا أکْلَها وَ الْحامُ فَحْلُ الْإبِلِ لَمْ یَکونوا یَسْتَحِلّونَهُ، فَأنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ أنَّهُ لَمْ یَکُنْ یُحَرِّمُ شَیْئاً مِنْ ذَلِکَ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از محمد بن یحیی العطار از محمد بن احمد بن یحیی الاشعری از عباس بن معروف از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از محمد بن مسلم که محمد بن احمد بن یحیی بن عمران از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «ما جَعَلَ اللهُ مِنْ بَحیرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصیلَةٍ وَ لا حامٍ» فرمودند: «هنگامی که اهل جاهلیت، ماده شتری، در یک شکم دو تا می‌زایید، می‌گفتند به هم پیوسته، پس ذبح آن و خوردنش را جایز نمی‌دانستند و اگر ده بار می‌زایید، آن را سائبه قرار می‌دادند و سواری آن را و خوردنش را جایز نمی‌دانستند و حام، شتر نر بارور بود، آن را جایز نمی‌دانستند، پس الله عز و جل نازل فرمود که چیزی از آن حرام نباشد.»
