حدیث 3305
(3305) التهذیب (ج 5، ح 1297 و 1633) و الإستبصار (ج 2، ح 720): الْحُسَیْنُ بْنُ سَعیدٍ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ حَمّادٍ عَنِ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «الْمُحْرِمُ إذا قَتَلَ الصَّیْدَ، فَعَلَیْهِ جَزاؤُهُ وَ یَتَصَدَّقُ بِالصَّیْدِ عَلَی مِسْکینٍ. فَإنْ عادَ، فَقَتَلَ صَیْداً آخَرَ، لَمْ یَکُنْ عَلَیْهِ جَزاءٌ وَ یَنْتَقِمُ اللهُ مِنْهُ وَ النَّقِمَةُ فی الْآخِرَةِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «محرم، هنگامی که صید را بکشد، پس جزایش بر او است و صید را به مسکین صدقه می‌دهد. پس اگر تکرار کرد و صید دیگری را کشت، جزایش بر او نیست و الله او را عذاب می‌کند و عذاب در آخرت است.»