حدیث ۳۲۸۸

(۳۲۸۸) الکافی (۱۳۸۳۵) و التهذیب (ج ۱۰، ح ۳۶۰): یونُسُ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «الْحَدُّ فی الْخَمْرِ أنْ شُرِبَ مِنْها قَلیلاً أوْ کَثیراً.» قالَ: «ثُمَّ قالَ: «أُتیَ عُمَرُ بِقُدامَةَ بْنِ مَظْعونٍ وَ قَدْ شَرِبَ الْخَمْرَ وَ قامَتْ عَلَیْهِ الْبَیِّنَةُ. فَسَألَ عَلیّاً علیه‌السلام. فَأمَرَ أنْ یَجْلِدَهُ ثَمانینَ. فَقالَ قُدامَةُ: «یا أمیرَالْمُؤْمِنینَ! لَیْسَ عَلَیَّ حَدٌّ. أنا مِنْ أهْلِ هَذِهِ الْآیَةِ: «لَیْسَ عَلَی الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ جُناحٌ فیما طَعِموا».» قالَ: «فَقالَ عَلیٌّ علیه‌السلام: «لَسْتَ مِنْ أهْلِها. إنَّ طَعامَ أهْلِها لَهُمْ حَلالٌ. لَیْسَ یَأْکُلونَ وَ لا یَشْرَبونَ إلّا ما أحَلَّ اللهُ لَهُمْ.» ثُمَّ قالَ عَلیٌّ علیه‌السلام: «إنَّ الشّارِبَ إذا شَرِبَ، لَمْ یَدْرِ ما یَأْکُلُ وَ لا ما یَشْرَبُ، فَاجْلِدوهُ ثَمانینَ جَلْدَةً.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبول معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن سنان که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به یونس بن عبدالرحمن که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور (الکافی). صحیح (التهذیب).

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام «در خمر که نوشیده شود از آن، اندک یا بسیار، حد دارد.» (راوی) گفت: «سپس فرمودند: «قدامه بن مظعون را نزد عمر آوردند در حالی که خمر نوشیده و بینه بر او اقامه شده بود. پس از علی علیه‌السلام سؤال کرد. پس امر کرد که او را هشتاد تازیانه بزنند. پس قدامه گفت: «ای امیر مؤمنان! حد بر من نیست. من از اهل این آیه: «لَیْسَ عَلَی الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ جُناحٌ فیما طَعِموا» هستم.» پس علی علیه‌السلام فرمود: «از اهل آن نیستی. به یقین طعام اهل آن برایشان حلال است. نمی خورند و نمی‌آشامند مگر آن‌چه الله بر آن‌ها حلال کرده است.» سپس علی علیه‌السلام فرمود: «همانا شارب خمر هنگامی که نوشید، نمی‌داند چه خورده و چه نوشیده، پس او را هشتاد تازیانه بزنید.»»»