حدیث ۱۳۰۰۲

(۱۳۰۰۲ – المستدرک) الکافی (ح ۳۹۱)، التوحید (ص ۳۳۹) و معانی الأخبار (ص ۱۷۰): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أبی‌مَنْصورٍ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسارٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «شاءَ وَ أرادَ وَ لَمْ یُحِبَ وَ لَمْ یَرْضَ. شاءَ أنْ لا یَکونَ شَیْءٌ إلّا بِعِلْمِهِ وَ أرادَ مِثْلَ ذَلِکَ وَ لَمْ یُحِبَّ أنْ یُقالَ: «ثالِثُ ثَلاثَةٍ» وَ لَمْ یَرْضَ لِعِبادِهِ الْکُفْرَ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از علی بن معبد از درست بن منصور از فضیل بن یسار که درست بن ابی‌منصور از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و علی بن معبد از ثقات درجه دو. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
ایشان شبیه این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد که یا ابن عیسی الاشعری است یا ابن خالد البرقی از پدرش از حماد بن عیسی از شعیب بن یعقوب از ابوبصیر الاسدی نیز روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.

فضیل بن یسار روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمود: «خواست و اراده کرد، اما دوست نداشت و راضی نبود. خواست تا چیزی نباشد مگر به علمش و اراده کرد مثل آن را و دوست نداشت که گفته شود: «ثالِثُ ثَلاثَةٍ» و راضی نبود برای بندگانش کفر را.»»