حدیث ۲۹۰۶
(۲۹۰۶) الأمالی للطوسی (ص ۲۰۵): أخْبَرَنا الشَّیْخُ السَّعیدُ أبوعَبْدِاللهِ مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ النُّعْمانِ رحمه‌الله قالَ أخْبَرَنا أبوالْحَسَنِ أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلیدِ قالَ حَدَّثَنا أبی قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ الْبَرْقیِّ عَنْ أبیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنِ الصّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهماالسلام قالَ قالَ أمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام: «أُعطیتُ تِسْعاً لَمْ یُعْطَ أحَدٌ قَبْلی سِوَی النَّبیِّ صلی‌الله‌علیه‌وآله. لَقَدْ فُتِحَتْ لی السُّبُلُ وَ عَلِمْتُ الْمَنایا وَ الْبَلایا وَ الْأنْسابَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ وَ لَقَدْ نَظَرْتُ فی الْمَلَکوتِ بِإذْنِ رَبّی، فَما غابَ عَنّی ما کانَ قَبْلی وَ لا ما یَأْتی بَعْدی وَ أنَّ بِوَلایَتی أکْمَلَ اللهُ لِهَذِهِ الْأُمَّةِ دینَهُمْ وَ أتَمَّ عَلَیْهِمُ النِّعَمَ وَ رَضیَ لَهُمْ إسْلامَهُمْ، إذْ یَقولُ یَوْمَ الْوَلایَةِ لِمُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «یا مُحَمَّدُ! أخْبِرْهُمْ أنّی أکْمَلْتُ لَهُمُ الْیَوْمَ دینَهُمْ وَ أتْمَمْتُ عَلَیْهِمُ النِّعَمَ وَ رَضیتُ إسْلامَهُمْ.» کُلَّ ذَلِکَ مَنَّ اللهُ بِهِ عَلَیَّ، فَلَهُ الْحَمْدُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را از شیخ مفید از احمد بن محمد بن حسن بن ولید از پدرش از محمد بن حسن الصفار از احمد بن محمد بن خالد البرقی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از مفضل بن عمر که احمد البرقی و مفضل بن عمر از ثقات مشروطی هستند که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کنند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
امیر مؤمنان علیه‌السلام فرمودند: «به من نُه (چیز) داده شده است که قبل از من به احدی غیر از نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله داده نشده است. راه‌ها برای من گشوده شده است و سرانجام‌ها و آزمون‌ها و انساب و فصل الخطاب را می‌دانم و در ملکوت به اذن پروردگارم نظر کرده‌ام، پس آن‌چه پیش از من بوده بر من مخفی نیست و نه آن‌چه بعد من می‌آید و این‌که به ولایت من الله برای این امت دینشان را تکمیل کرد و نعمت‌ها را بر آن‌ها تمام نمود و برای آن‌ها به اسلامشان راضی شد، هنگامی که در روز ولایت به محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «ای محمد! آگاهشان کن که من امروز دینشان را برایشان تکمیل کردم و نعمت‌ها را بر آن‌ها تمام نمودم و تسلیم شدنشان را راضی شدم.» همه آن از جانب الله بر من بود، پس (مطلق) ستایش برای او.»
