حدیث 2771
(2771) الکافی (ح 11019): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ قالَ: «سَألْتُ أباالْحَسَنِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ إنِ امْرَأةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشوزاً أوْ إعْراضاً»، فَقالَ: «إذا کانَ کَذَلِکَ فَهَمَ بِطَلاقِها، قالَتْ لَهُ أمْسِکْنی وَ أدَعَ لَکَ بَعْضَ ما عَلَیْکَ وَ أُحَلِّلَکَ مِنْ یَوْمی وَ لَیْلَتی، حَلَّ لَهُ ذَلِکَ وَ لا جُناحَ عَلَیْهِما.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از علی بن ابی‌حمزه البطائنی که علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور.
علی بن ابی‌حمزه روایت کرد: «از ابوالحسن (امام کاظم) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ إنِ امْرَأةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشوزاً أوْ إعْراضاً» سؤال کردم. پس فرمودند: «اگر این‌گونه باشد که او (یعنی زن) طلاقش را متوجه شود، به او (یعنی شوهر) بگوید که مرا نگاه‌دار و بعض از آن‌چه بر تو است به تو واگذار می‌کنم و از (سهم) روزم و شبم بر تو حلال می‌کنم، آن برای او حلال است و بر آن دو مشکلی نیست.»