حدیث 2629
(2629) الکافی (ح 14809): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ وَ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ جَمیعاً عَنْ مَعْمَرِ بْنِ یَحْیَی عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ یُظاهِرُ مِنِ امْرَأتِهِ، یَجوزُ عِتْقُ الْمَوْلودِ فی الْکَفّارَةِ. فَقالَ: «کُلُّ الْعِتْقِ یَجوزُ فیهِ الْمَوْلودُ إلّا فی کَفّارَةِ الْقَتْلِ، فَإنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «فَتَحْریرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ»، یَعْنی بِذَلِکَ مُقِرَّةً، قَدْ بَلَغَتِ الْحِنْثَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از احمد بن محمد بن ابی‌نصر و ابن ابی‌عمیر از معمر بن یحیی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
معمر بن یحیی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره مردی سؤال کردم که همسرش را ظهار می‌کند، مجاز می‌شود آزادکردن بچه‌ای در کفاره‌اش؟ پس فرمودند: «هر بنده آزادکردنی، در آن (آزاد کردن) بچه مجاز می‌شود، مگر در کفاره قتل، چرا که الله عز و جل می‌فرماید: «فَتَحْریرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ»، یعنی به آن اقرار کننده باشد، به حد بلوغ رسیده باشد.»»