حدیث 2605
(2605 و 5148) الکافی (3646): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ جَمیلٍ عَنْ أبی‌عُبَیْدَةَ الْحَذّاءِ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «مَرَّ أمیرُالْمُؤْمِنینَ، عَلیٌّ علیه‌السلام بِقَوْمٍ، فَسَلَّمَ عَلَیْهِمْ. فَقالوا: «عَلَیْکَ السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ وَ مَغْفِرَتُهُ وَ رِضْوانُهُ.» فَقالَ لَهُمْ أمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام: «لا تُجاوِزوا بِنا. مِثْلَ ما قالَتِ الْمَلائِکَةُ لِأبینا إبْراهیمَ علیه‌السلام، إنَّما قالوا: «رَحْمَتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ أهْلَ الْبَیْتِ»»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبول معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد که یا ابن عیسی الاشعری است یا ابن خالد البرقی ازحسن بن محبوب از جمیل بن دراج از ابوعبیده الحذاء که حتی اگر ابن خالد البرقی باشد که از ثقات مشروطی است، مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «امیر مؤمنان، علی علیه‌السلام بر قومی گذشتند، پس بر آن‌ها سلام کردند. پس گفتند: «سلام بر تو و رحمت الله و برکت‌های او و آمرزشش و رضوانش.» پس امیر مؤمنان علیه‌السلام به آن ها فرمود: «نسبت به ما زیاد‌روی نکنید. مانند آن‌چه ملائکه به پدرمان ابراهیم علیه‌السلام گفتند، (باشید)، این است و جز این نیست که گفتند: «رَحْمَتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ أهْلَ الْبَیْتِ.»»».