حدیث 2433

(2433) البصائر (ح 34): حَدَّثَنا یَعْقوبُ بْنُ یَزیدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ بُرَیْدٍ الْعِجْلیِّ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «أ لَمْ تَرَ إلَی الَّذینَ أوتوا نَصیباً مِنَ الْکِتابِ یُؤْمِنونَ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغوتِ»، فُلانٍ وَ فُلانٍ. «وَ یَقولونَ لِلَّذینَ کَفَروا هؤُلاءِ أهْدی مِنَ الَّذینَ آمَنوا سَبیلاً» یَقولونَ لِأئِمَّةِ الضَّلالِ وَ الدُّعاةِ إلَی النّارِ، هَؤُلاءِ أهْدَی مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أوْلیائِهِمْ سَبیلاً، «أولئِکَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللهُ وَ مَنْ یَلْعَنِ اللهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصیراً أمْ لَهُمْ نَصیبٌ مِنَ الْمُلْکِ»، یَعْنی الْإمامَ وَ الْخِلافَةَ، «فَإذاً لا یُؤْتونَ النّاسَ نَقیراً» عَنِ النّاسِ الَّذینَ عَنَی اللهُ.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار از یعقوب بن یزید از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از برید بن معاویه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله تبارک و تعالی: «أ لَمْ تَرَ إلَی الَّذینَ أوتوا نَصیباً مِنَ الْکِتابِ یُؤْمِنونَ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغوتِ» (فرمودند:) فلانی و فلانی. «وَ یَقولونَ لِلَّذینَ کَفَروا هؤُلاءِ أهْدی مِنَ الَّذینَ آمَنوا سَبیلاً» به پیشوایان گمراهی و دعوت کننده به آتش می‌گویند که هدایتگرتر از خاندان محمد و اولیائشان از نظر طریق هستند، «أولئِکَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللهُ وَ مَنْ یَلْعَنِ اللهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصیراً أمْ لَهُمْ نَصیبٌ مِنَ الْمُلْکِ» یعنی امام و خلافت، «فَإذاً لا یُؤْتونَ النّاسَ نَقیراً» یعنی مردمانی که منظور الله بوده‌اند.