حدیث 2389
(2389 و 2390) الکافی (ح 4046) و التهذیب (ج 1، ح 338 و ج 6، ح 34): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ جَمیلٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنِ الْجُنُبِ یَجْلِسُ فی الْمَساجِدِ؟» قالَ: «لا! وَ لَکِنْ یَمُرُّ فیها کُلِّها إلّا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ وَ مَسْجِدَ الرَّسولِ صلی‌الله‌علیه‌وآله.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از جمیل بن دراج روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه شبیه این حدیث را از شیخ مفید از جعفر بن محمد بن قولویه از ثقةالاسلام الکلینی به باقی سند روایت کرده است.
شیخ‌الطائفه یک بار هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به موسی بن قاسم البجلی که معتبر درجه یک است، از عبدالرحمن بن ابی‌نجران از محمد بن حمران روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن (الکافی و طریق اول التهذیب). مجهول (طریق دوم التهذیب).
جمیل (بن دراج) روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره جنب سؤال کردم که در مسجد می‌نشیند؟» فرمودند: «خیر! لیکن (می‌تواند) از همه آن‌ها عبور کند، مگر مسجد الحرام و مسجد رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله.»»