حدیث 2270
(2270) الکلینی (ح 9921)، التهذیب (ج 7، ح 1079) و الإستبصار (ج 3، ح 507): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ سَهْلِ بْنِ زیادٍ وَ عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ جَمیعاً عَنِ ابْنِ أبی‌نَجْرانَ عَنْ عاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنِ الْمُتْعَةِ. فَقالَ: «نَزَلَتْ فی الْقُرْآنِ: «فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتوهُنَّ أُجورَهُنَّ فَریضَةً وَ لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما تَراضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَریضَةِ»»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
از عده من اصحابن از سهل بن زیاد از عبدالرحمن بن ابی‌نجران از عاصم بن حمید از ابوبصیرالاسدی
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از عبدالرحمن بن ابی‌نجران از عاصم بن حمید از ابوبصیرالاسدی
که طریق اول به واسطه سهل بن زیاد معتبر نیست، اما در طریق دوم، همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح.
ابوبصیر روایت کرد: «از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام: درباره متعه سؤال کردم. پس فرمودند: «در قرآن نازل شده است: «فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتوهُنَّ أُجورَهُنَّ فَریضَةً وَ لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما تَراضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَریضَةِ»»».