حدیث ۲۱۹۴
(۲۱۹۴) الکافی (ح ۱۳۳۹۹)، التهذیب (ج ۹، ح ۱۰۳۰) و الإستبصار (ج ۴، ح ۵۳۱): عَنْهُ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ جَمیعاً عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ أنَّ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام أقْرَأهُ صَحیفَةَ الْفَرائِضِ الَّتی أمْلاها رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ خَطَّ عَلیٌّ علیه‌السلام، بِیَدِهِ، فَقَرَأْتُ فیها: «امْرَأةٌ تَرَکَتْ زَوْجَها وَ أبَوَیْها، فَلِلزَّوْجِ النِّصْفُ، ثَلاثَةُ أسْهُمٍ وَ لِلْأُمِّ سَهْمانِ؛ الثُّلُثُ تامّاً وَ لِلْأبِ السُّدُسُ، سَهْمٌ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ضمیر «ه» در «عنه»، در علی بن ابراهیم القمی بر می‌گردد لذا ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از محمد بن مسلم
از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عمر بن اذینه از محمد بن مسلم
که ابن عبید در طریق دوم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
محمد بن مسلم (روایت کرد) که ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام صحیفه واجباتی را که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله آن را املا کرده بود و علی علیه‌السلام نوشته بود (و) به دست ایشان بود، خواندم، پس در آن خواندم: «زنی همسرش و پدر و مادرش را ترک کرد، پس برای همسر، نصف، (یعنی) سه سهم و برای مادر دو سهم، یک‌سوم تمام و برای پدر یک‌ششم، (یعنی) یک سهم است.»
