حدیث ۸۹

(۸۹، ۲۱۱۳، ۲۷۳۹ و ۳۳۴۲) الکافی (ح ۱۸۷ و ۹۳۴۷) و التهذیب (ج ۷، ۱۰۱۰): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ حَمّادٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ أبی‌الْجارودِ قالَ قالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «إذا حَدَّثْتُکُمْ بِشَیْءٍ، فَاسْألونی مِنْ کِتابِ اللهِ.» ثُمَّ قالَ فی بَعْضِ حَدیثِهِ: «إنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله نَهَی عَنِ الْقیلِ وَ الْقالِ وَ فَسادِ الْمالِ وَ کَثْرَةِ السُّؤالِ.» فَقیلَ لَهُ: «یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! أیْنَ هَذا مِنْ کِتابِ اللهِ؟» قالَ: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «لا خَیْرَ فی کَثیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إلّا مَنْ أمَرَ بِصَدَقَةٍ أوْ مَعْروفٍ أوْ إصْلاحٍ بَیْنَ النّاسِ» وَ قالَ: «وَ لا تُؤْتوا السُّفَهاءَ أمْوالَکُمُ الَّتی جَعَلَ اللهُ لَکُمْ قیاماً» وَ قالَ: «لا تَسْئَلوا عَنْ أشْیاءَ إنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از حماد بن عیسی از ابوالجارود که ابن عبید و ابوالجارود از ثقات مشروطی هستند که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کنند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ایشان این حدیث را در جایی دیگر به چند طریق رویت کرده‌اند.
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن عیسی از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن سنان یا عبدالله بن مسکان از ابوالجارود
از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد البرقی از پدرش از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن سنان یا عبدالله بن مسکان از ابوالجارود
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن خالد البرقی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
نکته مهم آن‌که در بعضی نسخ الکافی بین عبدالله بن سنان و عبدالله بن مسکان، «و» آمده است که در اعتبار حدیث تأثیر منفی ندارد.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی که حدیث کردم شما را به چیزی، پس مرا از کتاب الله سؤال کنید.» سپس در بعض احادیثشان فرمودند: «به یقین رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله از قیل و قال و فصاد مال و کثرت درخواست نهی فرمودند:» پس به ایشان گفته شد: «ای فرزند رسول الله! این کجا از کتاب الله است؟» فرمودند: «به یقین الله عز و جل می‌فرماید: «لا خَیْرَ فی کَثیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إلّا مَنْ أمَرَ بِصَدَقَةٍ أوْ مَعْروفٍ أوْ إصْلاحٍ بَیْنَ النّاسِ» و فرمود: «وَ لا تُؤْتوا السُّفَهاءَ أمْوالَکُمُ الَّتی جَعَلَ اللهُ لَکُمْ قیاماً» و (نیز) فرمود: «لا تَسْئَلوا عَنْ أشْیاءَ إنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ»».