حدیث 1791
(1791) الکافی (ح 6249): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ شُعَیْبٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عاصِمٍ عَنْ یونُسَ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ کانَ یَتَصَدَّقُ بِالسُّکَّرِ. فَقیلَ لَهُ: «أ تَتَصَدَّقُ بِالسُّکَّرِ؟!» فَقالَ: «نَعَمْ! إنَّهُ لَیْسَ شَیْءٌ أحَبَّ إلَیَّ مِنْهُ، فَأنا أُحِبُّ أنْ أتَصَدَّقَ بِأحَبِّ الْأشْیاءِ إلَیَّ»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد البرقی از محمد بن شعیب که در بعضی نسخ نوح بن شعیب نوشته شده است و همین صحیح است، از حسین بن حسن بن عاصم که در بعضی نسخ «بن» قبل عاصم، به اشتباه «عن» ثبت شده است، از یونس بن عبدالرحمن از من ذکره روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. حسین بن حسن بن عاصم از ثقات درجه دو است و فرد بعد از یونس بن عبدالرحمن، ابتداء مجهول است، اما به واسطه او، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور.
روایت شده است که ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام شکر صدقه می‌دادند. پس به ایشان گفته شد: «آیا شکر صدقه می‌دهی؟!» فرمودند: «آری! چرا که هیچ چیزی برایم دوست داشتنی تر از آن نیست، بنا بر این من دوست دارم به محبوب‌ترین چیزها در نزدم صدقه بدهم.»