حدیث 4989
(4989، 8297 و 8585) البصائر (ص 206): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ خالِدٍ الطَّیالِسیُّ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمیرَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «الرِّجْسُ هُوَ الشَّکُّ وَ لا نَشُکُ فی دینِنا أبَداً.» ثُمَّ قالَ: «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدورِ الَّذینَ أوتوا الْعِلْمَ». قُلْتُ: «أنْتُمْ هُمْ؟» قالَ: «مَنْ عَسَی أنْ یَکونَ؟!»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
محمد بن حسن الصفار از محمد بن خالد الطیالسی از سیف بن عمیره از ابوبصیر الاسدی که محمد بن خالد الطیالسی از ثقا درجه دو و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
ابوبصیر از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام (روایت کرد که) فرمودند: «رجس، همان شک است و ما هرگز در دیننمان شک نمی‌کنیم.» سپس فرمودند: «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدورِ الَّذینَ أوتوا الْعِلْمَ». عرض کردم: «آن‌ها شمایید؟» فرمودند: «چه کسی ممکن است باشد؟!»