حدیث 8357

(8357) الکافی (ح 8667) و التهذیب (ج 7، ح 73): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ إبْراهیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمانیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «الرِّبا رِباءانِ. رِباً یُؤْکَلُ وَ رِباً لا یُؤْکَلُ. فَأمّا الَّذی یُؤْکَلُ، فَهَدیَّتُکَ إلَی الرَّجُلِ تَطْلُبُ مِنْهُ الثَّوابَ أفْضَلَ مِنْها، فَذَلِکَ الرِّبا الَّذی یُؤْکَلُ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ رِباً لِیَرْبوا فی أمْوالِ النّاسِ فَلا یَرْبوا عِنْدَ اللهِ» وَ أمّا الَّذی لا یُؤْکَلُ، فَهُوَ الرِّبا الَّذی نَهَی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهُ وَ أوْعَدَ عَلَیْهِ النّارَ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حماد بن عیسی از ابراهیم بن عمر الیمانی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «ربا بر دو قسم است. ربائی که خورده می‌شود و ربائی که خورده نمی‌شود. پس اما ربائی که خورده می‌شود، پس هدیه تو است به سوی فردی که طلب می‌کنی از آن او ثواب بالاتر از آن را، پس آن ربائی است که خورده می‌شود و همان است کلام او عز و جل: «وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ رِباً لِیَرْبوا فی أمْوالِ النّاسِ فَلا یَرْبوا عِنْدَ اللهِ» و اما آن‌که خورده نمی‌شود، پس آن ربائی است که نهی کرده الله عز و جل از آن و وعده داده بر آن آتش را.»