حدیث ۱۵۲۴

(۱۵۲۴ و ۱۵۲۵) التهذیب (ج ۷، ح ۶۵ و ۸۳): عَنْهُ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «إنّی سَمِعْتُ اللهَ یَقولُ: «یَمْحَقُ اللهُ الرِّبا وَ یُرْبی الصَّدَقاتِ» وَ قَدْ أرَی مَنْ یَأْکُلُ الرِّبا، یَرْبو مالُهُ». فَقالَ: «أیُّ مَحْقٍ أمْحَقُ مِنْ دِرْهَمٍ رِباً؟! یَمْحَقُ الدّینَ وَ إنْ تابَ مِنْهُ، ذَهَبَ مالُهُ وَ افْتَقَرَ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبل، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به حسین بن سعید الاهوازی بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از عثمان بن عیسی از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن حسن الصفار از محمد بن عیسی بن عبید از سماعه بن مهران روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.

زراره (بن اعین) از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «به یقین شنیده‌ام الله می‌فرماید: «یَمْحَقُ اللهُ الرِّبا وَ یُرْبی الصَّدَقاتِ» در حالی که می‌بینم هر که ربا می‌خورد، مالش بسیار می‌شود.» پس فرمودند: «کدام نقصان تدریجی، بیش‌تر از درهم ربا است؟! دین را به تدریج از بین می‌برد و اگر از آن توبه کند؟ مالش می‌رود و فقیر می‌شود.»»