حدیث 75101
(7501) التوحید (ص 352): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ هِشامِ بْنِ سالِمٍ عَنْ سُلَیْمانَ بْنِ خالِدٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «لا یَکونُ مِنَ الْعَبْدِ قَبْضٌ وَ لا بَسْطٌ إلّا بِاسْتِطاعَةٍ مُتَقَدِّمَةٍ لِلْقَبْضِ وَ الْبَسْطِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از هشام بن سالم از سلیمان بن خالد روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
سلیمان بن خالد روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «قبض و بسطی از بنده نباشد، مگر به استطاعت متقوم برای قبض و بسط.»»