حدیث 1104
(1104) الکافی (14855): بِهَذا الْإسْنادِ عَنْ أبانٍ عَنْ یَعْقوبَ بْنِ شُعَیْبٍ أنَّهُ سَألَ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «کانَ النّاسُ أُمَّةً واحِدَةً»، فَقالَ: «کانَ النّاسُ قَبْلَ نوحٍ أُمَّةَ ضَلالٍ، فَبَدا لِلّهِ، فَبَعَثَ الْمُرْسَلینَ وَ لَیْسَ کَما یَقولونَ، لَمْ یَزَلْ وَ کَذَبوا. یَفْرُقُ اللهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ما کانَ مِنْ شِدَّةٍ أوْ رَخاءٍ أوْ مَطَرٍ بِقَدْرِ ما یَشاءُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ أنْ یُقَدِّرَ إلَی مِثْلِها مِنْ قابِلٍ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از احمد بن عدیس از ابان عثمان از یعقوب بن یزید روایت کرده است که احمد بن عدیس از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
یعقوب به شعیب روایت کرد که از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «کانَ النّاسُ أُمَّةً واحِدَةً» سؤال کردم، پس فرمودند: «مردم قبل از نوح، امتی گمراه بودند، پس برای الله بداء حاصل شد و رسولان مبعوث شدند و آن‌گونه که می‌گویند همواره است، نیست و اشتباه کنند. الله در شب قدر آن‌چه از سختی یا راحتی یا باران باشد، جدا می‌کند به اندازه آن چه که الله عز و جل می‌خواهد که مقدر سازد به مانند آن از (سال) آینده.»