حدیث 1040

(1040) الکافی (ح 7967) و التهذیب (ج 5، ح 927) و الإستبصار (ج 2، ح 1074): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ داوُدَ بْنِ النُّعْمانِ عَنْ أبی‌أیّوبَ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «إنّا نُریدُ أنْ نَتَعَجَّلَ السَّیْرَ» وَ کانَتْ لَیْلَةُ النَّفْرِ حینَ سَألْتُهُ، «فَأیَّ ساعَةٍ نَنْفِرُ؟» فَقالَ لی: «أمّا الْیَوْمَ الثّانیَ، فَلا تَنْفِرْ حَتَّی تَزولَ الشَّمْسُ وَ کانَتْ لَیْلَةُ النَّفْرِ وَ أمّا الْیَوْمَ الثّالِثَ، فَإذا ابْیَضَّتِ الشَّمْسُ، فَانْفِرْ عَلَی بَرَکَةِ اللهِ. فَإنَّ اللهَ جَلَّ ثَناؤُهُ یَقولُ: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فی یَوْمَیْنِ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأخَّرَ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ»، فَلَوْ سَکَتَ لَمْ یَبْقَ أحَدٌ إلّا تَعَجَّلَ وَ لَکِنَّهُ قالَ: «وَ مَنْ تَأخَّرَ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از داود بن نعمان از ابوایوب الخزاز روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (الکافی). حسن (التهذیب).

ابوایوب (الخزاز) روایت کرد: «در حالی که هنگام سؤالم از ایشان، لیله النفر بود، به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «ما می‌خواهیم در حرکت تعجیل کنیم، پس چه ساعتی کوچ کنیم؟» به من فرمودند: «اما روز دوم، کوچ نکنید تا ظهر شود و لیله النفر باشد در حالی که روز سوم، پس هنگامی که خورشید سفید شد، پس بر امید الله کوچ کن، چرا که الله جل ثنائه می‌فرماید: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فی یَوْمَیْنِ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأخَّرَ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ»، چنان‌چه سکوت می‌کرد، احدی باقی نمی‌ماند مگر آن‌که تعجیل می‌کرد، ولیکن فرمود: «وَ مَنْ تَأخَّرَ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ»»».